¶κης Tεμπερίδης
Στα paddock?Όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, άνθρωποι και μηχανές της F1 θα έχουν ήδη εγκατασταθεί
στο Ιντερλάγκος, το φτωχικό προάστιο του Σάο Πάολο που φιλοξενεί το βραζιλιάνικο γκραν
πρι. Εκεί βρίσκεται και ο υπογράφων, στην τρίτη «υπερωκεάνια» αποστολή του μέσα σε ένα
μόνο μήνα, πριν το «τσίρκο» επιστρέψει στην Ευρώπη για τους επόμενους έξι μήνες.
Ποιες είναι οι εκτιμήσεις μετά τους δύο πρώτους αγώνες στην Αυστραλία και τη Μαλαισία;
Καταρχήν, κυριαρχεί η πεποίθηση ότι φέτος δε θα νυστάξουμε παρακολουθώντας F1. Ferrari
και Σουμάχερ μπορεί να κυριάρχησαν στη Μελβούρνη, στα δοκιμαστικά και στον αγώνα, αλλά
αυτό δεν κράτησε πολύ. Στο Σεπάνγκ, οι δύο Williams πέτυχαν ένα εντυπωσιακό 1-2. Ρόλο
έπαιξαν, βέβαια, τόσο το μικροατύχημα ανάμεσα σε Σουμάχερ και Μοντόγια στον πρώτο γύρο
όσο και η εγκατάλειψη του Μπαρικέλο, αλλά και πάλι, αν προσέξει κανείς τα γυρολόγια, θα
καταλάβει ότι ένας από τους οδηγούς του Φρανκ Ουίλιαμς θα γευόταν πρώτος τη σαμπάνια σε
κάθε περίπτωση. Στο Μαρανέλο έχουν πιάσει ήδη δουλειά και η ολοκαίνουργια ―όσο και
καινοτόμος― F2002 θα κάνει τελικά την εμφάνισή της πιο νωρίς απ? ό,τι περιμέναμε. Το
γεγονός, πάντως, ότι τη νίκη στη Μαλαισία πήρε ο Ραλφ και όχι ο Μοντόγια, που ήταν
ταχύτερος όλο το σαββατοκύριακο, είναι θετικό, καθώς ο Γερμανός δείχνει να ξεπέρασε με
τον καλύτερο τρόπο το άγχος που είχε από πέρσι. Μέχρι στιγμής, απογοήτευση έχουν φέρει τα
αποτελέσματα των McLaren. Τα μονοθέσια του Ρον Ντένις πήγαν στη Βραζιλία έχοντας
καταφέρει μόνο μία τρίτη θέση και τρεις εγκαταλείψεις από κιβώτιο και κινητήρα. Αν λυθούν
τα προβλήματα αξιοπιστίας, τότε θα δούμε μάχη με τρεις ομάδες και έξι οδηγούς, καθώς ο
Ράικονεν έχει μέχρι στιγμής αντιμετωπίσει στα ίσια τον Κούλθαρντ, στον οποίο ο βρετανικός
Τύπος έδινε προκαταβολικά το χρίσμα παγκόσμιου πρωταθλητή.
Πώς είναι τώρα τα πράγματα εκ των έσω; Για το δημοσιογράφο στην πρώτη του συστηματική
κάλυψη των GP, δύσκολα, παρά την εμπειρία από WRC μεριά. Στην F1 μπορεί όλη η δουλειά να
γίνεται σε περιορισμένη έκταση (στα πάντοκ και στα πιτς, δηλαδή), οι δυνατότητες ωστόσο
να βγάλεις πραγματική είδηση είναι περιορισμένες. Οι συναντήσεις με οδηγούς και αρχηγούς
μεγάλων ομάδων (και λιγότερο με τους τεχνικούς, που έχουν και το περισσότερο ενδιαφέρον)
είναι κανονισμένες από πριν, διαρκούν 15-30 λεπτά και συγκεντρώνουν πλήθος δημοσιογράφων.
Ποια είναι η εικόνα των οδηγών στο παρασκήνιο της F1;
Για το Σουμάχερ, δε συζητάμε. Ο Γερμανός κυκλοφορεί ελάχιστα, και όταν το κάνει, τρέχει
για να μην τον προλάβεις? Τον συναντάς λοιπόν αποκλειστικά ή στο πεντάλεπτο ενημέρωσης
των καναλιών, μετά τα δοκιμαστικά, ή στις επίσημες συνεντεύξεις Τύπου. Εκεί είναι μόνιμος
θαμώνας (πότε μένει, εξάλλου, εκτός τριάδας σε δοκιμαστικά και αγώνα;) και εμφανίζεται
λαλίστατος. Ο Μπαρικέλο ακολουθεί κι αυτός την ίδια πολιτική, αν και ως χαρακτήρας είναι
πιο προσιτός. Τις δηλώσεις τους, πάντως, μετά τον αγώνα ―ακόμη και στους κορυφαίους
Ιταλούς δημοσιογράφους― τις αφηγούνται τα κορίτσια του γραφείου Τύπου. Στα στρατόπεδα της
McLaren και της Williams επικρατεί περισσότερος? φιλελευθερισμός, αν και ελεγχόμενος.
Κούλθαρντ και Ραλφ είναι αρκετά τυπικοί με τους δημοσιογράφους και δύσκολα βγάζουν
είδηση, δείχνοντας ότι ξέρουν καλά το παιχνίδι. Ανεπίδεκτος μαθήσεως σε θέματα
επικοινωνίας είναι ο Ράικονεν, που είναι πάντα σκεφτικός ―αν όχι βλοσυρός― και μπορεί να
καταστρέψει τις ερωτήσεις σου με ένα ναι ή ένα όχι. Τουλάχιστον μιλάει στην πίστα? Στα
πάντοκ, όσο και στην πίστα, δίνει ρεσιτάλ ο Μοντόγια, καθώς με τις δηλώσεις του
παλινδρομεί έντεχνα ανάμεσα στην ουσία και την πρόκληση. Ό,τι καλύτερο δηλαδή για τον
άνθρωπο που στέκεται με το κασετοφωνάκι απέναντί του. Στις υπόλοιπες ομάδες το κλίμα
είναι πιο χαλαρό. Οι πιτσιρικάδες της Sauber είναι συμπαθέστατοι όσο και ντροπαλοί. Πολύ
φιλικός είναι ο Σάτο, καλός συζητητής ο Φισικέλα, σχεδόν πάντα ευδιάθετος ο Τρούλι και
πάντα ενδιαφέρων στην κουβέντα ―συνήθως παρέα με άλλους συναδέλφους― ο Βιλνέβ. Πιο
αδιάφοροι είναι οι Πανίς και Φρέντσεν, αντίθετα με τον Ερβάιν, ο οποίος διατηρεί ύφος
πριμαντόνας, σαν να είναι ακόμη στη Ferrari. Μια συζήτηση με τον Ιρλανδό έχει ωστόσο
πάντα το γούστο της? Βραβείο σεμνότητας ανάμεσα στους 22 οδηγούς της F1 διεκδικούν οι
Μπερνόλντι και Μακνίς, τους οποίους δε θα δεις ποτέ να αναλώνονται σε δημόσιες σχέσεις.
Ίσως μάλιστα να μην τους αντικρίσεις καθ? όλο το τετραήμερο ενός GP. Ειδικά όταν μιλάμε
για το πάντοκ της Αυστραλίας, όπου πέραν των οδηγών Α΄ κατηγορίας υπήρχαν δεκάδες άλλες
παρουσίες που αποσπούσαν τα βλέμματα δημοσιογράφων, VIP (sic) και λοιπών διαπλεκόμενων με
μαγνητικό πάσο της FIA στο λαιμό?_ ¶κης Τεμπερίδης